مارن

به مخلوطی از رس و کربنات کلسیم که میزان کربنات آن بین 35 تا 65 درصد باشد بنا به تعریف مارن اتلاق می‌گردد که پس از فرآیند سنگ زایش و سخت شدن تبدیل به سنگ مارن می‌گردد.
اغلب مارن‌ها به رنگ خاكستري ديده مي‌شوند، در خود فسيل دارند و با اسيدكلريدريك مي‌جوشند. مارن استعداد لغزش بالایی داشته و باعث ایجاد مشکل در مناطق مسکونی میشود ( سست و با فشار کم می شکند). وجود كمي اكسيدهاي فلزي و مواد آلي تاثير زيادي روي رنگ سنگ می گذارد و به رنگهای قرمز و سبز دیده می شود.
این خاکها با تغییر میزان رطوبت تغییرحجم می دهند و باعث به خطر افتادن وخرابی سازه هایی می شوند که برروی آنها ساخته شده اند. خاک مارن بعلت دارا بودن کانی های رس جزو این دسته از خاک ها است، که بعلت پراکندگی فراوان آن، لزوم مطالعات بیشتر در مورد رفتار آن احساس می گردد. برای حل مشکلات ناشی از تورم و نشست چنین خاک هائی، یکی از متداولترین راهها استفاده از روش تثبیت شیمیائی خاک است. بررسی بر روی تغییرات حاصل شده در خصوصیات تحکیمی خاک مارن، در اثر تثبیت شیمیائی آن با استفاده از آهک وسیمان انجام پذیرفته است. گسترش سازندهای حاوی مارن در ایران نشان می‌دهد که سنگهای مارنی در اکثر نقاط ایران مخصوصا" در جنوب ایران بطور وسیعی وجود دارند.